Απόφαση της Ολομέλειας του Νέου Κινήματος της 06/02/2018  

Η κρίση για την οποία έχουμε μιλήσει από τον Μάρτιο του 2008 (Εκτός Σχεδίου #20) εγκαταστάθηκε και, μαζί με τις πολιτικές “αντιμετωπίσεις” της, δημιούργησε περιβάλλον σχεδόν πολεμικής καταστροφής για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, βεβαίως και των αρχιτεκτόνων. Το Νέο Κίνημα Αρχιτεκτόνων, με την ευκαιρία των εκλογών και για τους λόγους που έχουν ήδη παρουσιαστεί στον συνοπτικό απολογισμό της τριετίας 2014-2018, θεωρεί αναγκαίο να προτείνει την επεξεργασία στα πλαίσια του Συλλόγου συγκεκριμένων ιεραρχημένων στόχων ανακούφισης των αρχιτεκτόνων που έχουν σήμερα πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης.

Η κατάσταση στον εργασιακό χώρο για τους αρχιτέκτονες που θέλουν να μπορούν να ζουν από τη δουλειά τους είναι πολύ επιβαρυμένη όλα τα τελευταία χρόνια. Οι δουλειές είναι λίγες και γενικά περιθωριακές, οι αμοιβές πολύ μικρές και οι συνθήκες άσκησης του επαγγέλματος πολύ δύσκολες. Τα παραπάνω ισχύουν τόσο για τους ελεύθερους επαγγελματίες συναδέλφους όσο και για όσους δουλεύουν ως υπάλληλοι είτε με μπλοκάκια είτε με κανονική πρόσληψη. Η κρίση στη χώρα οδήγησε πολλούς συναδέλφους στην ανεργία και την πλειοψηφία των υπολοίπων σε μια κατάσταση ασφυξίας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και σε συνδυασμό με τις νομοθετικές παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων έχουμε βρεθεί σε μία πλήρως αποδιοργανωμένη αγορά εργασίας για τους συναδέλφους ανεξαρτήτως του πώς ασκούν το επάγγελμα.

Με βάση την παραπάνω πολύ άσχημη κατάσταση στον κλάδο αλλά και την πολύ άσχημη κατάσταση που επικρατεί στον ίδιο τον Σύλλογο, όπως την έχουμε ήδη αναλύσει, προτείνουμε ως άμεσο στόχο τη διατύπωση συγκεκριμένων αιτημάτων για τα κυριότερα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε. Με βάση τα αιτήματα αυτά θα προσπαθήσουμε να γίνει ο Σύλλογος μέσο διεκδίκησης για τέτοιου είδους επιμέρους  αιτήματα, χρησιμοποιώντας τις κάθε φορά εφικτές πλειοψηφίες αλληλεγγύης ως μέσο υπέρβασης κάθε είδους ιδιοτελών συμπεριφορών και επιδιώξεων: πολιτικού ή επαγγελματικού καριερισμού, απλής αυτοπροβολής ή και ψιλοβολέματος, δημοσίων σχέσεων και γενικώς του ακραίου ατομικισμού ακόμα και αμοραλισμού.

Φυσικά ο Σύλλογος είναι αδιανόητο να εγκαταλείψει τις διεκδικήσεις που σχετίζονται με την κοινωνία και το επιστημονικό του αντικείμενο, με κύριο παράδειγμα την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου. Όμως για να είναι στοιχειωδώς αποτελεσματικός, πρέπει να συγκεντρώνει στις γραμμές του μεγάλο ποσοστό των μελών του που να μπορούν να εργάζονται και να επιβιώνουν και να μην είναι υποβαθμισμένος σε σφραγίδα ή ακτιβίστικη ομάδα.

Οι άξονες με τους οποίους κατά προτεραιότητα θα ασχοληθούμε  με βάση το παραπάνω σκεπτικό είναι:

Εργασία: δικαιώματα και αμοιβές.
Είναι γνωστό πόσο χαμηλά έχουν πέσει οι αμοιβές των αρχιτεκτόνων που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση, αλλά και πόσο έχουν δυσκολέψει οι συνθήκες εργασίας και πόσο ανίσχυροι βρίσκονται να είναι απέναντι στους εργοδότες. Επίσης είναι γνωστό πόσο χαμηλά έχουν πέσει οι αμοιβές των μελετών όσον αφορά τους ελεύθερους επαγγελματίες. Κατά τη γνώμη μας πρέπει να ορισθούν κατώτατα όρια αμοιβών και συνθηκών εργασίας, και σε συνεργασία με το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών ο Σύλλογος  να αποτελέσει ασπίδα προστασίας και μέσο πίεσης για τη διεκδίκησή τους από τους συναδέλφους. Επίσης πρέπει να προβληθούν τα ελάχιστα όρια αμοιβών μελετών και επιβλέψεων, με βάση τα οποία είναι εφικτό αφενός να εκπονηθούν σύγχρονες αξιόπιστες αρχιτεκτονικές μελέτες και αφετέρου να καλύπτονται από τις αμοιβές αυτές οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές, επιτρέποντας την αξιοπρεπή διαβίωση των μηχανικών. Η επεξεργασία και δημόσια προβολή των συγκεκριμένων ορίων, όπως και η στοιχειώδης επανασυσπείρωση και ο συντοτονισμός των αρχιτεκτόνων στην προσπάθεια αυτή είναι ευθύνη του Συλλόγου και οφείλει να την αναλάβει.

Ασφαλιστικό και φορολογικό:
Δικαιώματα και διατύπωση διεκδικήσεων με βάση τον νέο ασφαλιστικό νόμο:
Ο νέος ασφαλιστικός νόμος, συσχετίζοντας τις ασφαλιστικές εισφορές με το εισόδημα, έχει διαμορφώσει ένα τελείως νέο τοπίο στον κλάδο. Πρέπει να αναλυθούν οι νέες συνθήκες που έχουν προκύψει και να ενημερωθούν οι συνάδελφοι σχετικά με το τι ισχύει για θέματα όπως: ανεργία, κάρτα ΟΑΕΔ, παύση ασφαλιστικών εισφορών για μηδενικό εισόδημα, διακοπή εισφορών χωρίς διαγραφή από το ΤΕΕ, τρόπος υπολογισμού των εισοφρών και ο ρόλος τους στη διαμόρφωση του φορολογητέου εισοδήματος κλπ, και να διατυπωθούν νέα αιτήματα για την υποστήριξη των αρχιτεκτόνων που θέλουν να ζουν από τη δουλειά τους. Θεμελιώδης αδιαπραγμάτευτη επιδίωξη του Νέου Κινήματος σχετικά με το ασφαλιστικό παραμένει η υπεράσπιση της αποκλειστικά δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και η αποκάλυψη της γενικευμένης, συχνά υπόγειας, εκστρατείας δυσφήμισης, υποβάθμισης και τελικά συρρίκνωσης ή και καταστροφής της (όπως π.χ. στις ΗΠΑ) για όφελος των μονοπωλίων της ιδιωτικής ασφάλισης.

Μέτρα για το φορολογικό με ελάχιστο κριτήριο την αξιοπρεπή επιβίωση:
Πρέπει να απαιτηθεί η απαλλαγή των συναδέλφων που έχουν εισόδημα ίσο ή κάτω από το επίπεδο αξιοπρεπούς επιβίωσης από κάθε φορολογία εισδήματος (π.χ. με την επαναφορά του αφορολόγητου ορίου), η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, η επαναφορά των ασφαλιστικών εισφορών στην κατηγορία των επαγγελματικών δαπανών (όπως εξαγγέλθηκε ήδη για τους αγρότες και ισχύει σταθερά για τους κανονικούς μισθωτούς) ή η μείωση του φόρου εισοδήματος σε συνάρτηση με το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών.   

Προβλήματα άσκησης του επαγγέλματος - προβλήματα στις διαδικασίες με τις υπηρεσίες.
Με τον καταιγιστικό ρυθμό αλλαγών στη νομοθεσία αλλά και στην οργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών και παράλληλα με τη δραματική υποστελέχωσή τους (που δεν γινεται εντονα αντιληπτή λόγω της μείωσης της δουλειάς), έχει διαμορφωθεί μια πολύ δύσκολη κατάσταση σε αυτό το κομμάτι άσκησης του επαγγέλματος. Είναι απαραίτητο να γίνει καταγραφή των προβλημάτων και στοχευμένες παρεμβάσεις από τη μεριά του Συλλόγου, για να διευθετηθούν διάφορες δυσλειτουργίες, οι οποίες πολύ συχνά  αξιοποιούνται σαν πρόσχημα για υπηρεσιακή αδράνεια, ακόμα και για παράνομο πλουτισμό. Οι δυσλειτουργίες αυτές δεν ταλαιπωρούν καθημερινά μόνο τους ελευθεροεπαγγελματίες συναδέλφους αλλά και όσους από τους συναδέλφους υπαλλήλους των υπηρεσιών αγωνίζονται να κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους και με τους οποίους πρέπει να οικοδομηθεί ένα πραγματικό μέτωπο για προώθηση της αποτελεσματικότητας και της εξυγείανσης.

Πιστεύουμε ότι όποιος θέλει να εργάζεται τίμια είναι ανάγκη να αγωνίζεται συλλογικά, γιατί τα προβλήματα είναι κοινά και, όσοι θέλουν να ζουν από τη δουλειά τους έξω από κυκλώματα, μόνο από κοινού μπορούν να τα αντμετωπίσουν. Άλλωστε ο συλλογικός αγώνας για τα κοινά προβλήματα πιστεύουμε ότι είναι η βασική απάντηση στον όλο και αυξανόμενο ατομικισμό, που ευνοεί τον πόλεμο όλων εναντίον όλων και οδηγεί στη φασιστικοποίηση της κοινωνίας.