Είναι πολλά χρόνια τώρα που ο απολογισμός των ΔΣ του Συλλόγου έχει εκφυλιστεί σε παράθεση πράξεων και ανακοινώσεων (που είναι της μόδας να αποκαλούνται “δράσεις”), παράθεση στην οποία για λόγους όγκου και εντυπώσεων περιλαμβάνονται και οι τελείως επουσιώδεις, χωρίς ίχνος αξιολόγησης των αποτελεσμάτων τους σε σχέση με το ψηφισμένο πρόγραμμα του ΔΣ. Οι ψευδεπίγραφοι αυτοί “απολογισμοί” δεν περιλαμβάνουν ούτε κάποια αυτοτελή εκτίμηση της επίδρασης που είχαν οι “δράσεις” αυτές στη ζωή των χιλιάδων αρχιτεκτόνων που προσπαθούν να ζήσουν από τη δουλειά τους ή και έχουν σχεδόν εγκαταλείψει την προσπάθεια αυτή. Για τους χιλιάδες αρχιτέκτονες που προαναφέραμε αυτοί οι ατέλειωτοι κατάλογοι δεν έχουν και μεγάλη αξία, δεν τους ενδιαφέρει τι έκανες, μάλιστα αν αυτοί έχουν ήδη απομακρυνθεί από τον Σύλλογο, αλλά τι πέτυχες από τις ενέργειες που έγιναν με βάση το πρόγραμμα και σε τι απέτυχες, μια αξιολόγηση χρήσιμη για το μέλλον.

Όταν το ΔΣ συνεδρίασε για το σοβαρότατο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, το οποίο ανακινήθηκε από το υπουργείο, μόνο το Νέο Κίνημα Αρχιτεκτόνων υποστήριξε ότι θα έπρεπε να απορρίψουμε ως Σύλλογος απολύτως την κατηγοριοποίηση των κτιρίων σε μικρά (έως διώροφα και συμβατικού προϋπολογισμού 150.000€!) και μεγάλα, που είχε εισαγάγει το υπουργείο και ως προς τις αρχιτεκτονικές μελέτες. Επιπλέον στην αντίστοιχη επιτροπή του υπουργείου η πρόεδρος του Συλλόγου για ανεξήγητους λόγους αποχώρησε από τη συνεδρίαση πριν τη σχετική ψηφοφορία αφήνοντας στους εκπροσώπους των άλλων ειδικοτήτων το πεδίο ελεύθερο! Είναι αξιοσημείωτο ότι η παρούσα διοίκηση του Συλλόγου, όπως και αυτή του Τμήματος Αττικής, παρά το ότι τα κύρια αξιώματα (και αυτά των προέδρων) τα είχαν εκπρόσωποι παρατάξεων που στηρίχθηκαν από συναδέλφους, που κατά την εκτίμησή μας, τουλάχιστο κατά πλειοψηφία, ανήκουν στη λεγόμενη ευρύτερη αριστερά, ακολούθησαν απολύτως την πεπατημένη των προηγούμενων διοικήσεων. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι οι απερχόμενες διοικήσεις αρνήθηκαν πεισματικά οποιονδήποτε ενδιάμεσο απολογισμό με τη δικαιολογία ότι αυτός δεν επιβάλλεται από το καταστατικό (ενώ φυσικά δεν απαγορεύεται). Έτσι οι συνάδελφοι της Συσπείρωσης και της ΑΚΕΑ, που μένουμε με την εντύπωση ότι είναι φίλοι της άμεσης δημοκρατίας, απέφυγαν τη συνολική συλλογική εκτίμηση του έργου τους μέχρι τη λήξη της τριετούς θητείας τους (μόλις ένα χρόνο λιγότερης από την κοινοβουλευτική θητεία!). Σήμερα 12 μέρες πριν την εκλογοαπολογιστική Αντιπροσωπεία, δεν έχει υποβληθεί στο ΔΣ σαν απολογισμός ούτε ο τυπικός κατάλογος ενεργειών ούτε κάποιος οικονομικός απολογισμός, ο οποίος θα έπρεπε, πριν έλθει στην Αντιπροσωπεία, να έχει ελεγχθεί και από την Εξελεγκτική Επιτροπή!

Αποδείχθηκε ότι οι συνάδελφοι που στήριξαν αυτή τη διοίκηση θεωρούν την άμεση δημοκρατία λειτουργία των δικών τους αυτόνομων ομάδων και όσων δέχονται “να αφομοιωθούν” (διατυπώθηκε ακριβώς έτσι) μέσα σ' αυτές, όπως έγινε και στο χαρακτηριστικό παράδειγμα των διαδικασιών της Biennale, για την οποία σημειωτέον ότι δεν υπάρχει μέχρι σήμερα πλήρης και οριστικός ούτε οικονομικός απολογισμός. Δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με τις αντιλήψεις και τις “δράσεις” αυτές, αν η πραγματοποίησή τους είχε γίνει από όντως αυτόνομες συλλογικότητες. Όμως ήταν απαράδεκτη η μεταχείριση του Συλλόγου με αυτό τον τρόπο, με συστηματική παραβίαση του καταστατικού, της δεοντολογίας και της συνδικαλιστικής δημοκρατίας, με στόχο τον αποκλεισμό, την απομάκρυνση κάθε αντιφρονούντος και τη χρησιμοποίηση του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ και του τίτλου του για ιδιοτελείς σκοπούς (χτίσιμο βιογραφικών, δημόσιες σχέσεις, πληρωμένα ταξίδια, δωρεάν διακοπές κ.λπ.). Η στήριξη της ΕΛΕΜ στην τριετή αυτή διαδικασία δεν χρειάζεται σχολιασμό, γιατί η ΕΛΕΜ πάει με όλους.

Το Νέο Κίνημα Αρχιτεκτόνων μετά από 7 χρόνων άκαρπες προσπάθειες και προτάσεις συμπόρευσης, με βάση τον νέο συσχετισμό δυνάμεων στο ξεκίνημα της θητείας της απερχόμενης διοίκησης, θεώρησε ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί με τη Συσπείρωση και την ΑΚΕΑ (η Πανεπιστημονική, όπως είναι γνωστό, δεν συζητάει τέτοια πράγματα) για μια προσπάθεια αναζωογόνησης του Συλλόγου και προσέλκυσης των συναδέλφων πάλι σ΄αυτόν. Στον Πανελλήνιο η προσπάθεια απέτυχε από την αρχή. Στο τμήμα Αττικής για μερικούς μήνες στηρίξαμε το προεδρείο και συμμετείχαμε σε αυτό. Μετά από σειρά διαβημάτων, που δεν έτυχαν ούτε απάντησης, διαχωρίσαμε τη θέση μας. Είχαμε πλέον βεβαιωθεί ότι η επταετής αποτυχία της προσπάθειας συμπόρευσης με τις παρατάξεις, που διακηρύσσουν ότι επιδιώκουν να εκφράσουν τους συναδέλφους που θέλουν να ζουν από τη δουλειά τους, δεν ήταν αποτέλεσμα λανθασμένων χειρισμών. Οφειλόταν σε μια επικρατούσα αυστηρά παραταξιακή αντίληψη συσπείρωσης και εξυπηρέτησης ομοϊδεατών και αφομοίωσης, ή αλλιώς αποκλεισμού, των αντιφρονούντων ή αμφισβητούντων. Όμως αυτή κατά την άποψή μας δεν είναι δουλειά μαζικού φορέα, ούτε συνδικαλισμός.

Το αποτέλεσμα της κατάστασης που περιγράψαμε παραπάνω, ήταν να γίνει πολύ δύσκολη η απαρτία ακόμα και στα ΔΣ του Πανελλήνιου και της Αττικής (1 συνεδρίαση στις 2), η Αντιπροσωπεία του Συλλόγου να συρρικνώνεται διαρκώς περισσότερο, η ΓΣ του Τμήματος Αττικής να συγκεντρώνει περίπου 4 δεκάδες διερχόμενους συναδέλφους (ως τόπος της οριστικής Γ. Συνέλευσης του Τμήματος Αττικής της 22/11/17 ορίστηκε η αίθουσα συνεδριάσεων των ΔΣ του συλλόγου, στην οποία παρευρέθηκαν 22 συνάδελφοι!). Δεν είναι περίεργο βεβαίως αυτό, όταν καλείς αντιπροσώπους από όλη την Ελλάδα, αλλά και από την Αττική (στη συνέλευση του Τμήματος) για ενημέρωση, την οποία μπορούν οι συνάδελφοι να έχουν και από το διαδίκτυο, χωρίς να τους δίνεις το δικαίωμα να ψηφίσουν, δηλαδή να κρίνουν συλλογικά ως διαπαραταξιακό σώμα, τις δραστηριότητές σου και ενδεχομένως να σου υποδείξουν να τροποποιήσεις την πορεία σου.

Και κάτι που ξεπέρασε και τις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις: Με πρόταση του Νέου Κινήματος είχε περιληφθεί στο πρόγραμμα του Τμήματος Αττικής μια διαδικασία αποκέντρωσης και περιφερειακής οργάνωσης των συναδέλφων με βάση ένα δίκτυο συντονιστών και επιτροπών στις 7 Περιφερειακές Ενότητες της Περιφέρειας Αττικής. Η εξέλιξη της προσπάθειας αυτής επιβεβαίωσε τον μηδενισμό του κύρους του Συλλόγου: Σε πρόσκληση μέσω email, που υπέγραφαν ο Πρόεδρος και η Γ.Γ. του Τμήματος Αττικής προς περίπου 2.500 μέλη, η οποία καλούσε τους συναδέλφους να έρθουν σε επαφή με τους συντονιστές των περιφερειών τους, δεν ανταποκρίθηκε κανείς!

Πιστεύουμε ότι με τα σημερινά δεδομένα στον Σύλλογο προγραμματική συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει, όμως πρέπει να γίνει προσπάθεια ο Σύλλογος να γίνει μέσο διεκδίκησης έστω και μόνο για επιμέρους αιτήματα, με βάση συγκυριακές πλειοψηφίες. Το Νέο Κίνημα θα προτείνει μία σειρά αιτημάτων, που μπορούν πιθανόν να εξασφαλίσουν στήριξη στη μελλοντική Αντιπροσωπεία και τα υπόλοιπα όργανα του Συλλόγου. Θα επιδιώξουμε την ευρύτερη δυνατή κοινοποίηση αυτών των αιτημάτων-στόχων διεκδίκησης.