Στην 15ετή παγκόσμια περιδίνηση που επιδεινώνεται, ο Σύλλογος (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ) αντικατοπτρίζει την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Ένας σύλλογος με τιμητική ιστορία σε κρίσιμες περιόδους, είναι σήμερα ουσιαστικά άφωνος. Το ίδιο τα περιφερειακά τμήματά του και οι περιφερειακοί σύλλογοι. Η πανδημία οπωσδήποτε δημιούργησε φαινόμενα παράλυσης σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, όμως αυτό δεν αποτελεί εξήγηση ούτε δικαιολογία για τα πάντα.

Αν κανείς πραγματικά ενδιαφερθεί, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι ο Σύλλογος έχει εκφυλιστεί σε ένα ξεκούρδιστο μηχανισμό, αποτελούμενο στην πλειοψηφία του από μερικές δεκάδες αρχιτέκτονες, που οι πιο πολλοί είτε είναι συνταξιούχοι είτε έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λυμένο το πρόβλημα της επιβίωσης, παράλληλα με αρκετό διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο. Οι χιλιάδες συνάδελφοι ελευθεροεπαγγελματίες (ιδιότητα που σήμερα στις περισσότερες περιπτώσεις κρύβει εξαρτημένη εργασία) ή μισθωτοί, που ζουν ή που θα ήθελαν να ζουν από τη δουλειά τους, δουλεύουν ολοήμερα, χωρίς ωράριο, ελπίζοντας σε ένα μηνιάτικο 1000€, ή αγωνιούν σπρωγμένοι στο επαγγελματικό περιθώριο και, οι πιο τυχεροί, στην ετεροαπασχόληση. Πολλοί έφυγαν στο εξωτερικό. Η εργασιακή εξόντωση όσων λίγων απέμειναν να εργάζονται στο αρχιτεκτονικό αντικείμενο, διαλύει τις δυνατότητες συμμετοχής σε συνελεύσεις και επιτροπές και, ακόμα πιο πολύ, στα όργανα διοίκησης, ενώ, όπως είναι φυσικό, περίπου τα μισά από τα μέλη των ΔΣ δεν έχουν επαφή ούτε και ενδιαφέρον για το πρόβλημα!

Και αυτά συμβαίνουν με έναν Σύλλογο άπραγο, ενώ αυτός είχε με αγώνες δεκαετιών κατακτήσει τον θεσμό των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών, που σήμερα έχουν ουσιαστικά καταργηθεί (ή ...ιδιωτικοποιηθεί), ενώ γενικεύεται η ανάθεση έργων μέσω της διαδικασίας της μελέτης-κατασκευής, από τη φύση της σκανδαλώδους, με αποτέλεσμα, εκτος των άλλων, την εξαφάνιση των αρχιτεκτόνων από μεγάλα έργα, όπως π.χ. το μετρό της Αθήνας. Με έναν Σύλλογο με ιστορία αγώνων να είναι σήμερα βουβός μπροστά στην επέλαση για γενικευμένη ιδιωτικοποίηση και καταστροφή του δημόσιου χώρου και της δημόσιας ιδιοκτησίας: πλατείες, πράσινο, δάση, παραλίες. Ένα Σύλλογο βουβό μπροστα στην εργοδοτική ασυδοσία, ενώ είχε διεκδικήσει και πετύχει την καθιέρωση της ΣΣΕ των αρχιτεκτόνων χρόνια πριν ακόμα την ίδρυση του Σωματείου Μισθωτων Τεχνικών! Η εργασιακή εξόντωση και η συλλογική διάλυση αποτελούν ταυτόχρονα αιτία και αποτέλεσμα η μία της άλλης.

Παράλυση και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις

Τι άλλο εκτός από εκφυλισμό δείχνει το ότι σε μια εποχή που η συλλογική οργάνωση είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, το ΔΣ του Συλλόγου δεν κατάφερε ούτε να ολοκληρώσει τη συγκρότησή του σε σώμα; Συμπλήρωσε τα 4 ολόκληρα χρόνια της θητείας του μόνο με πρόεδρο και αντιπρόεδρο! Δεν εξέλεξε ούτε καν Ταμία, με αποτέλεσμα, όπως ανακοινώθηκε στην απολογιστική Αντιπροσωπεία, προκειμένου να πραγματοποιούνται οικονομικές συναλλαγές να πρέπει να συγκεντρώνονταν οι υπογραφές όλων των μελών του ΔΣ, και όλα αυτά με συμφωνία όλων(!) των εκπροσωπούμενων παρατάξεων ! Σημειώνουμε ότι το Νέο Κίνημα στις τελευταίες εκλογές είχε χάσει την έδρα του στον Πανελλήνιο.

Η πρόεδρος του Τμήματος Αττικής πρότεινε στην απολογιστική Αντιπροσωπεία να γίνουν οι εκλογές με ηλεκτρονική ψηφοφορία, με άλλα λόγια πρότεινε την κατάργηση του διαχρονικά πιο ισχυρού μέσου διασφάλισης του απόρρητου της ψήφου, που είναι το παραβάν στο οποίο είναι μόνος του ο ψηφοφόρος, ακολουθώντας τη γραμμή της Κεραμέως, η οποία εφάρμοσε (χωρίς επιτυχία) το μέτρο αυτό στους εκπαιδευτικούς. Παρά τις μεθοδεύσεις η πρόταση οριακά απορρίφθηκε, όμως θα ξανάρθει! Τι άλλο παρά εκφυλισμό δείχνει το γεγονός αυτό; Η πρόεδρος αυτή του  Τμήματος Αττικής είναι που χειρίστηκε το αξίωμά της με τρόπο αντιδημοκρατικό, αυθαίρετο και προσωποκεντρικό, εμπόδισε όλες σχεδόν τις οργανωμένες πρωτοβουλίες της πλειοψηφίας του ΔΣ και οδήγησε την πλειοψηφία του ΔΣ να την καλέσει να παραιτηθεί εγκρίνοντας σε βάρος της πρόταση μομφής. Το χειρότερο: Αυτή, αντί να παραιτηθεί,  επιδεικνύοντας παντελή έλλειψη ευθιξίας επικαλέσθηκε τυπικό πρόβλημα στην ισχύ του κανονισμού λειτουργίας του  ΔΣ, τον οποίο όμως η ίδια εφάρμοζε επί 3 χρόνια. Έτσι παρέμεινε γαντζωμένη στη θέση της.

Εννοείται ότι ο εκφυλισμένος Σύλλογος χρησιμοποιείται από διάφορους για μεγαλύτερους ή μικρότερους ιδιοτελείς σκοπούς. Έχουμε την πεποίθηση ότι η απουσία του Νέου Κινήματος από το ΔΣ του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, που έχασε την έδρα του κατά τις προηγούμενες εκλογές, αποτέλεσε παράγοντα επιδείνωσης της αδράνειας αλλά και της επικράτησης κάποιων νοσηρών φαινομένων.

Το γενικότερο περιβάλλον
Εγκλεισμός και κυκλοφορία με SMS(!), τηλεεργασία υποχρεωτική ή εθελοντική(;), συστηματική δικαστική απαγόρευση απεργιών, γενική αστυνομοκρατία, καταστολή και ακραία κρατική βία και ατιμωρησία, παρακολούθηση κυριολεκτικά  οποιουδήποτε τηλεφώνου αποφασίσει ο διοικητής της ΕΥΠ και ο εκπρόσωπος της δικαστικής αρχής σε καθεστώς απόλυτου απορρήτου. Και όλα αυτά ναι μεν με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής στη φυλακή, όμως με την ακροδεξιά κυρίαρχη στην κυβερνηση και ισχυρή σε κρίσιμους τομείς του κράτους και των μέσων μαζικής επικοινωνίας.

Χτίζουν τείχη
Χτίζουν τείχη, για να δημιουργήσουν ένα πεδίο που να τους διευκολύνει ώστε να ιδιωτικοποιήσουν ό,τι δημόσιο απέμεινε. Για να αναχαιτίσουν, όταν διογκωθεί, την αντίδραση του κόσμου που ζει ή θέλει να ζεί από την δουλειά του, για να  απελευθερώσουν απόλυτα την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου στην   εργασιακή εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και την καταλήστευσή τους  όπως με τις κατασχέσεις. Για να εμποδίσουν την αντίσταση στην καταστροφή της κοινωνίας, του ανθρώπινου πολιτισμού, των υπόλοιπων πολύτιμων πόρων και της της ίδιας της γής.
Σε συνθήκες μεγάλης πολύπλευρης κρίσης, όπως η παρούσα, για την οποία το  Νέο Κίνημα έγραψε από τον Μάρτιο του 2008 και λοιδωρήθηκε γι' αυτό (Εκτός Σχεδίου φύλλο 20 & 21, 2008, https://neokinima.gr), ο καπιταλισμός παράγει τα γνωστά κατάλληλα για την περίοδο προϊόντα του: Δικτατορίες, βεβαίως και κοινοβουλευτικές, και πόλεμο συμβατικό και εσχάτως υβριδικό!
Είναι επείγον, για να μην πάμε σαν πρόβατα στη σφαγή, να διεκδικήσουμε και να
υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία, από το επίπεδο της οικογένειας μέχρι το  επίπεδο του Συλλόγου, της χώρας και ευρύτερα, γιατί αυτή δεν είναι απλώς ηθική επιταγή, αλλά μια κοινωνική κατάκτηση, που χωρίς τη διασφάλιση και τη συνεχή διεύρυνσή της σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, κάθε δικαίωμα είναι επισφαλές, κάθε κατάκτηση είναι υπό αμφισβήτηση. Γιατί στόχος τους είναι το αδιανόητο να καταστεί αυτονόητο, οπως π.χ. γίνεται σήμερα προσπάθεια με τις τηλεφωνικές υποκλοπές!
Καταστάσεις σαν την παραλυτική λειτουργία του Πανελλήνιου και η ακραία  αντιδημοκρατική πρακτική της προέδρου του Τμήματος Αττικής πρέπει να  αποτραπούν κατά τη νέα θητεία των οργάνων του Συλλόγου. Είναι προϋπόθεση, για να είναι ο Σύλλογος κάτι παραπάνω από πασαρέλα αξιωμάτων και μέτρημα  κουκιών, χώρος επίδειξης σπουδαίων αναλύσεων και θαυμάσιων διακηρύξεων. Γιατί κι αυτές έχουν αξία όταν διευκολύνουν, οργανώνουν και εμπνέουν τη  συλλογική δράση για αντίσταση με στόχο την ανατροπή της πολύπλευρα και πολυεπίπεδα καταστροφικής πορείας.
Για την ταυτότητα και τις θέσεις του Νέου Κινήματος Αρχιτεκτόνων στη διάρκεια των 30 χρόνων της ύπαρξής του, αν έχετε χρόνο, επισκεφτείτε το site: www.neokinima.gr.

Πάρτε μέρος στις εκλογές της Κυριακής.
Να μην αφήσουμε τον Σύλλογο όπως και καμιά άλλη συλλογικότητα να πεθάνει.